Geheimen voor de notaris

Het komt geregeld voor dat mensen bij ons aan tafel niet eerlijk (willen) zijn over hun vermogen of hun familiesituatie als ik daarnaar vraag. Er wordt dan gezegd dat het een privézaak is en dat wij er niets mee te maken hebben. Een gezichtspunt dat ik begrijp, maar waar ik het niet mee eens ben.

Waarom het noodzakelijk is om alles te vertellen aan de (kandidaat)notaris?
Als je bij een notaris komt, heb je meestal een vraag, een wens, een akte of een advies nodig. Wij hebben jouw specifieke situatie nodig om alles goed te kunnen beoordelen.

Voor het (ver)kopen van een huis is het voor ons niet noodzakelijk om te weten hoe de band is met de kinderen, maar is het wel noodzakelijk om te weten of je in een echtscheidingsprocedure zit, of dat er een geschil is met de buren over een stuk grond.

Voor (levens)testamenten is het dan wel weer noodzakelijk om te weten hoe de familiesituatie is. Zijn er kinderen en zo ja, hoeveel? Is het contact met de kinderen goed of laat het te wensen over? Daarnaast is een inschatting in het vermogen noodzakelijk om een goed testament op te stellen. Je kan je vast wel voorstellen dat de inhoud van een testament anders is als het totale vermogen € 10.000 behelst dan als het bijvoorbeeld om € 1.000.000 gaat. Wij vragen niet naar het vermogen uit nieuwsgierigheid, maar om een goed en passend advies te kunnen geven en daarmee een goed passend testament op te maken dat voldoet aan al uw wensen.

Neem nu onderstaande voorbeelden:
Henk van 74 jaar komt bij mij aan tafel. Ik vraag hem naar zijn familiesituatie. Hij geeft aan getrouwd te zijn geweest en twee kinderen te hebben. Om te zien hoe de namen van zijn kinderen gespeld worden (‘was het nou Johanna Catharina of Catharina Johanna?’), kijk ik op de persoonskaart van Henk. Hieruit blijkt dat er nog 3 kinderen zijn. Ik vraag hem hiernaar.

Zijn antwoord: ‘Och ja, met hen heb ik al 15 jaar geen contact. Zij hoeven van mij niet te erven’. Dit is informatie die enorm belangrijk is voor het testament. Want dit betekent dat de kinderen die wel erfgenamen zijn, genoemd moeten worden met naam en toenaam. Stel je nu eens voor dat we geen weet hadden van die andere drie kinderen. In Henks testament had dan gestaan: ik benoem mijn kinderen tot mijn erfgenamen. Dit betekent dat alle vijf de kinderen dan voor gelijke delen erfgenaam zouden zijn. Precies wat niet de wens is van Henk.

Hetzelfde geldt voor Annie. Annie was niet eerlijk over de grootte van haar vermogen. Zij vertelde mij dat zij eigenaar was van een woning en dat zij een klein bedrag (precies genoeg voor de begrafenis) op haar bankrekening had staan. Wat zij ‘vergeten’ was mij te vertellen, is dat zij ook nog eigenaar was van 10 hectare landbouwgrond en van 2 registergoederen in België. Hiermee was geen rekening gehouden ten tijde van het opmaken van het testament. Het testament van Annie wordt een testament met wettelijke verdeling waarbij de langstlevende partner (waarmee ze met uitsluiting van iedere gemeenschap van goederen gehuwd was) en de kinderen gelijke delen erven, maar de erfdelen van de kinderen nog niet opeisbaar zijn.

Na het overlijden van Annie worden haar kinderen direct geconfronteerd met erfbelasting die zo hoog is dat Annies partner alle landbouwgrond moet verkopen om de erfbelasting te kunnen voldoen, terwijl zijn eigen belastingvrijstelling nog niet volledig gebruikt is. Als Annie eerlijk was geweest over de grootte van haar nalatenschap, dan hadden wij haar kunnen adviseren over een op- en afvullegaat om bij het eerste overlijden minder erfbelasting te betalen.

Als je bij de notaris komt is het dus belangrijk dat je alles vertelt. Als (kandidaat)notaris hebben wij beroepsgeheim. Onder het mom van ‘What happens in Vegas, stays in Vegas’: Wat er gebeurt bij de notaris, blijft bij de notaris.