Boer zoekt vrouw

kijk_uit_met_volmacht

Bijna iedereen kent wel het tv-programma van Yvonne Jaspers. Ook in de rechtspraak. Dit ging als volgt. Een bijdehante Nederlandse dame heeft via een datingsite (in plaats van via genoemd televisieprogramma) een (Belgische) veehouder leren kennen. Mevrouw is 36 jonger dan de man. Na enkele (!) ontmoetingen besluiten zij te trouwen. Kort voor het huwelijk hebben zij in Nederland huwelijkse voorwaarden laten opstellen. Huwelijkse voorwaarden zijn er eigenlijk ter bescherming tegen de huwelijkse partner in geval van echtscheiding, maar in de voorwaarden die deze man en vrouw hebben laten opmaken is een ‘finaal verrekenbeding’, dat ook geldt bij echtscheiding, opgenomen. Dit betekent kortweg dat alles bij helfte wordt verdeeld, niet alleen bij overlijden, maar ook bij echtscheiding, ongeacht wat de man en vrouw bij aanvang huwelijk hadden. Nog geen 2 jaar na sluiting van het huwelijk begint de vrouw een echtscheidingsscheidingsprocedure en verzoekt zij nakoming van het verrekenbeding, zodat de man de helft van zijn vermogen zal kwijtraken aan haar. De Rechtbank doorziet de opzet van de vrouw en overweegt dat het de vrouw ‘niet om het huwelijk (inclusief kinderen en samenwonen) te doen is geweest, maar om via het huwelijk en de daaropvolgende echtscheiding te beschikken over het geld van de man ofwel zijn vermogen’.

Van belang is volgens de Rechtbank dat:

  • De vrouw geen enkele bijdrage heeft geleverd aan de opbouw van het vermogen van de man en dat de man zijn vermogen tijdens zijn arbeidzaam leven als boer gedurende 40 jaar heeft opgebouwd; en

  • Onverkorte toepassing van de huwelijkse voorwaarden ertoe zou leiden dat de man zijn bron van bestaan (bedrijf) zou moeten verkopen om de vrouw uit te
    kunnen keren.

Wat meespeelt is dat de vrouw beloofd zou hebben aan de man dat zij nooit zouden scheiden, dat zij bij de man in België zou komen wonen en met de man kinderen zou willen. Op grond van al die toezeggingen is de man het huwelijk aangegaan. Dit was essentieel voor de man.

Door de essentiële toezeggingen niet na te komen, aangezien de vrouw een echtscheidingsprocedure is begonnen, nooit in België is gaan samenwonen, maar in Nederland is gebleven en zij geen kinderen hebben gekregen, heeft de vrouw volgens de Rechtbank van het begin af aan de intentie gehad om haar toezeggingen niet na te komen. Mevrouw heeft zelf op korte termijn voor het huwelijk de huwelijkse voorwaarden geregeld en daarna, voor de man totaal onverwacht en zonder goede redenen, de echtscheiding in gang gezet. Wat opvalt is dat bij het opmaken van de huwelijkse voorwaarden bij de notaris, op verzoek van de vrouw, de man heeft verteld dat hij in loondienst werkzaam was bij een melkfabriek en een vermogen van ongeveer € 20.000,- zou hebben. Dit dus in plaats van een boerenbedrijf met eigen grond.

Dit was de tweede notaris die het koppel bezocht, want de eerste notaris had zijn medewerking aan het opstellen van de huwelijkse voorwaarden, zoals gewenst door mevrouw geweigerd omdat de man (toen nog zonder instructie van de vrouw) had aangegeven hoeveel vermogen hij bezat.

Op verzoek van de vrouw had de man bij de tweede notaris hier over gelogen.

De vrouw heeft geen verklaring gegeven waarom zij op deze wijze heeft gehandeld. Zoals u ziet is het belangrijk om voor het opmaken van de huwelijkse voorwaarden de juiste informatie en beweegredenen te verstrekken om beschermd te worden, anders werken die voorwaarden niet.

Het schijnt dat de vrouw inmiddels op zoek is naar een andere boer. Neem voor een (vrijblijvend) informatief gesprek over dit onderwerp contact op met ons kantoor.

logo_alsea_notariaat

Verstandig, voor nu en later!