Waarom huwelijkse voorwaarden?

Zoals inmiddels bij iedereen wel bekend is trouw je tegenwoordig niet meer in algehele gemeenschap van goederen. Sinds 1 januari 2018 is een huwelijk, als je niet naar de notaris gaat, een huwelijk in beperkte gemeenschap van goederen. Mocht je wel een algehele gemeenschap van goederen willen, dan is een afspraak met de notaris noodzakelijk. Een algehele gemeenschap van goederen moet tegenwoordig namelijk bij huwelijkse voorwaarden afgesproken worden. Wat ons betreft een stap in de goede richting, want de afgelopen maanden heeft ons kantoor verschillende echtscheidingen afgewikkeld waarbij partijen wel nog in de oude algehele gemeenschap van goederen waren getrouwd, maar daarbij niet in de gaten hebben gehad welke (financiële) gevolgen dit voor hen had. Let op: al deze huwelijken zijn ruim voor 2018 gesloten (en dus onder het oude regime).

Ons eerste ex-echtpaar:
De man had reeds 10 jaar voor het huwelijk een huis gekocht. Dit huis had hij met zijn eigen handen in een aantal jaar verbouwd tot een heus paleisje. De man ontmoet zijn vrouw en zij trouwen een paar maanden na de ontmoeting. De man en vrouw zijn niet naar de notaris gegaan voor het huwelijk en trouwen daarom in een algehele gemeenschap van goederen. Gevolg: het huis is gemeenschappelijk geworden en geen privévermogen meer van de man.

Ons tweede ex-echtpaar:
Een vrouw heeft een huis geschonken gekregen van haar vader. Bij deze schenking is geen uitsluitingsclausule opgenomen (niet verstandig, maar dit is een hele andere discussie). De vrouw trouwt een paar maanden later. Ook dit stel is niet naar de notaris geweest en trouwt in een algehele gemeenschap van goederen. Gevolg: het geschonken huis is gemeenschappelijk geworden, terwijl het huis als privévermogen van vrouw had moeten blijven.

Ons derde ex-echtpaar:
Zij hebben gezamenlijk een woning aangekocht voor zij getrouwd zijn. De vrouw had 80 % bijgedragen en man 20%. Vóór het huwelijk was de vrouw dus voor 80% gerechtigd tot de waarde van de woning en de man voor 20%. Dit stel is in 2016 getrouwd. Je raadt het al, zonder naar de notaris te gaan. Hierdoor is ieder 50% eigenaar geworden van de woning. Mevrouw heeft derhalve geen meerderheid meer van de woning en ziet haar extra investering van 30% in rook opgaan.

Al deze zaken hadden gemeen dat één van de partijen (de woningbezitter) niet blij was. Zij moesten bij de echtscheiding de helft van de woning overnemen van de andere partij, terwijl zij in beginsel de enige eigenaar of de ‘grootste’ eigenaar waren. Ieder van hen zei dat zij niet op de hoogte waren geweest van deze gevolgen. Als zij vóór het huwelijk bij de notaris langs waren geweest, dan had de notaris hen deze gevolgen voor kunnen leggen en waren zij hiervan op de hoogte geweest. Dan hadden de partijen bewust voor het huwelijk in algehele gemeenschap van goederen gekozen of juist niet.

Nu een algehele gemeenschap van goederen niet meer de standaard is, zien we dat mensen veel bewuster kiezen (voor of tijdens hun huwelijk) voor een 50/50 verdeling door middel van het opmaken van huwelijkse voorwaarden. Zij zijn gewezen op de gevolgen door de notaris. De toekomst zal moeten uitwijzen of deze mensen bij een echtscheiding minder onverwachte problemen hebben.

Ons advies: gaan jullie trouwen of herken je jezelf in één van bovenstaande situaties? Laat je adviseren door de notaris.